maandag 2 januari 2012

zelfvergevingen alleen staan - 3

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen 'genieten' van wat hier is als mijn moeder in de buurt is.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te kunnen genieten van wat hier is als m in de buurt is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn ervaring van hier, wat niet echt Hier is als Gewaar Zijn, afhankelijk te maken van de ander.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten of ik door mijn eigen weerstanden heen kom met m in 1 huis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat de ander mij heeft afgehouden van hier zijn, in plaats van in te zien dat ik nooit Hier geweest ben en zou zijn, ook niet als mijn moeder of m er niet geweest zouden zijn.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel weerstand te ervaren in huis met m dat ik niet weet of ik in staat ben hier met m in huis doorheen te komen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet hier te willen zijn met m in 1 huis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet met m in 1 huis te willen wonen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf er niet toe te kunnen zetten om m officieel in te schrijven op dit woonadres.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een emotie van compleet gevangen zitten te ervaren bij de gedachte met m hier officieel in 1 huis te wonen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik voorgoed vast zit aan m als ik hier officieel met hem in 1 huis ga wonen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iedere keer te geloven dat alleen wonen de oplossing is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zoveel afschuw te ervaren bij het vooruitzicht hier met m in 1 huis te wonen dat ik me er niet toe kan zetten hem officieel in te schrijven op dit woonadres.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb m en mijzelf hiermee in een omgelijke situatie te houden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik m hier vasthoudt, in plaats van in te zien dat hij zelf in ieder moment kan bepalen of hij wel of niet hier blijft wonen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat m en ik allebei gaan verhuizen omdat we de druk van de mind niet langer kunnen verdragen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat m en ik niet gaan verhuizen en hier samen gevangen zitten.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb zo graag te willen verhuizen naar een klein huisje voor mij alleen, dat ik niet weet of ik dit verlangen kan stoppen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf te veroordelen dat ik wil verhuizen naar een klein huisje alleen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik mijn proces vertraag als ik verhuis naar een klein huisje alleen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik niet mag verhuizen naar een klein huisje alleen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de stemming in huis te laten dalen tot het nulpunt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf verantwoordelijk te voelen voor de stemming in huis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat het mijn schuld is dat de stemming in huis is gedaald tot het nulpunt, in plaats van in te zien dat het niet mijn schuld is, het is altijd een wisselwerking tussen 2 mensen die geprogrammeerd zijn met weerstanden die op elkaar reageren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik niet mag verhuizen omdat ik geloof dat het mijn schuld is dat de stemming in huis is gedaald tot het nulpunt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik koste wat het kost het proces met m hier moet voortzetten, als ik dat niet doe ben ik het niet waard het proces te lopen omdat ik niet door mijn eigen weerstanden heen kom en daarmee de ander en mijzelf uit huis zet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten hoe ik met iemand kan samenleven die zelf geen toegang heeft tot informatie van desteni.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik gefaald heb als ik niet in staat ben hier met m in 1 huis te leven.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik mijn kans vergooi als ik verhuis, mijn kans om 1 en gelijk te worden als mijzelf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een nog veel 'erger' scenario krijg als ik besluit alleen te gaan wonen om deze 'les te leren'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een les moet leren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb iemand de schuld te willen geven, dus m of ik, van deze situatie in huis.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb NU te willen weten wat ik moet doen, wat ik weerspiegeld zie in m., hij wil nu weten wat er gaat gebeuren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb met dit nu willen weten mezelf volledig in het bewustzijn van het nu te houden waardoor ik niet hier kan zijn en werkelijk kan zien hoe de situatie is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb deze twijfel niet als onderdeel van het proces te zien maar als een stoorzender van het proces, terwijl dit als deze twijfel als zelftwijfel nu juist hetgene is waar het hele proces om draait.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb uit deze twijfel weg te willen lopen door mezelf te dwingen het nu te weten, waardoor ik niet een en gelijk als de twijfel kan worden en er dus niet in op kan staan.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb uit deze twijfel weg te willen lopen door dan maar meteen naar een ander huisje te gaan zoeken, wat ik weerspiegeld zie in m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me schuldig te voelen dat m ook in deze twijfelsituatie zit door mij, in plaats van in te zien dat deze situatie een proces in hemzelf reflecteert.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik alleen degene ben die deze situatie veroorzaakt omdat m weet dat hij hier wil wonen met mij, in plaats van in te zien dat hij zijn eigen rol heeft in deze situatie, en ik hoef niet te weten welke rol dat is, dat is aan m om hierin te zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik moet weten wat deze situatie voor m betekent, in plaats van in te zien dat ik alleen hoef te zien in wat het in mijzelf reflecteert, waar ik mezelf van heb afgescheiden waardoor ik mezelf in deze situatie heb geplaatst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet exact te zien waardoor ik mezelf in deze situatie heb geplaatst.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb binnen 1 maand te willen zien waardoor ik mezelf in deze situatie heb geplaatst, zodat ik daarna weg kan en m niet officieel hoef in te schrijven in deze woning.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te willen samenwerken met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te willen delen met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het huis niet te willen delen met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb het officieel delen van dit huis met m te ervaren als een compleet opgeven van mijzelf, alsof ik weggewiped wordt.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te zien hoe dit wrschl een omgekeerde ervaring van de mind is, en ik juist niet wordt weggewiped als ik blijf.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb bang te zijn dat ik wordt weggewiped als ik niet blijf hier met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mijn proces afhankelijk te maken van het wonen in 1 huis met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb geen vrije keuze te ervaren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten wat het verschil is tussen 'vrije keuze' en 'zelf-wil'.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb vrije keuze als 'slecht' en zelf-wil als 'goed' te labelen, waardoor ik een extra laag polariteit creeer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de mind als slecht en zelf als goed te labelen, waardoor ik een extra laag polariteit creeer, waardoor het niet mogelijk is hierin op te staan aangezien ik zelf niet een en gelijk ben als de mind en als zelf, dus afgescheiden van/in zowel de mind als van zelf.


"Het mag niet gezien worden".


De gedachte die opkomt bij het uitschrijven van deze s.f., met name als ik ze openbaar zet.


Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb nog steeds te denken dat als m verandert ik hier wel met hem in 1 huis wil wonen, in plaats van in te zien dat ik alleen zelf kan veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dat ik als zelf niet gezien mag worden.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit zien van zelf afhankelijk te maken van de woonsituatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb alleen maar zelfvergevingen te willen uitschrijven maar niet echt wil veranderen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet echt te weten hoe ik door mijn weerstanden heen kan wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me schuldig te voelen dat ik mijn eigen proces centraal zet en op dit moment niet kan/wil communiceren met m, en bovendien niet weet wat ik moet communiceren met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik verbaal moet communiceren met m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat mijn proces is afgescheiden van m's proces.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een emotie van verdriet te ervaren bij dit onvermogen van m en mij om te communiceren als gelijken, om uberhaupt te communiceren.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb een emotie van verdriet te ervaren bij deze situatie waarin we ieder ons eigen leven leiden in 1 huis, terwijl we het allebei eigenlijk anders willen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb oud en nieuw het liefst gewoon over te slaan en door te brengen als iedere andere avond.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat oud en nieuw een andere avond is dan alle andere.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen als ik niet mee doe met oud en nieuw.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb in m een reden te zoeken om dit proces met hem verder voort te zetten, die ik niet kan vinden, in plaats van in te zien dat ik de reden in mezelf moet zoeken om het proces in/als mezelf te wandeln

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik een 'reden' moet 'zoeken' om het proces te wandelen, in plaats van in te zien dat ik een en gelijk als het proces ben; er is dus geen reden nodig.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet in te zien dat ik een en gelijk als het proces ben en dat er geen reden nodig is.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb niet te weten waarvoor ik dit doe en waarvoor ik leef.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te hopen dat m zelf weggaat, zodat ik de beslissing niet hoef te nemen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen hoe m en ik hier in huis leven zonder communicatie.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb communicatie in ongelijkheid te veroordelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik kan communiceren in gelijkheid.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dit proces met iemand te willen wandelen die ook in het proces via desteni zit en daarmee in zichzelf ziet, terwijl ik daar juist het punt mee mis, nl de vraag hoe alleen gaan staan onafhankelijk van de ander die wel of dus niet in zichzelf ziet.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb om mijn punt heen te willen wandelen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat m niet in zichzelf ziet, terwijl ik daar niets vanaf weet, ik kan alleen in mezelf zien.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb dus zelf ergens niet in mezelf te zien anders zou ik dit niet projecteren op m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb te geloven dat ik ergens aan moet voldoen als ik hier met m in 1 huis blijf wonen.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van mijn reacties op m.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van mijn reacties op mijn moeder.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb mezelf af te scheiden van mijn reacties op de ander en daarmee de communicatie met die ander gestopt heb.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb de ander de schuld te geven van mijn onvermogen te communiceren met iemand waarop ik in weerstand reageer.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen dat ik zoveel weerstand in mezelf ervaar.

Ik vergeef mezelf dat ik mezelf heb toegestaan en aanvaard heb me te schamen dat ik niet kan communiceren onafhankelijk van de ander.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten